this entry was originally posted in my multiply account last April 5, 2009.
just wanted to share. (para matrigger ako sa next entry ko).
"this entry was written yesterday, pero nag loko ung connection ko kagabi kaya hindi ko sha na post. pag pasenyahan nyo na lang ako at tinatamad na din akong mag edit. hehehehe.
"today started on a weird note. well actually it started last night when my internet connection was going boinkers on me. initially it was connected but then after a few minutes, i was not able to connect at all, even if all the 3 lights of the modem were lighted. i guess i took that as a clue for me to sleep earlier than usual (because i was not going to run early the next day, and that, it was too early to sleep kasi nga wala namang gimmick the morning after.) buti na lang stress at work were so dami, and i was able to sleep soundly. (sobrang soundly na i wasn't able to turn off the modem, the lights and the radio! patay!). so there.
tapos for some weird reason, i was awake na by saktong 6am or even earlier ata. it was so weird for me to wake up that early, kasi i knew wala naman akong lakad sa umaga, yung pag hatid ko kay kookay (youngest sister) ko was mga 10am pa, AND yung supposedly takbo with lauren eh sa hapon pa daw.
sobran weird talaga to the point i texted my fellow noisy boys that ang addict ko nga, kasi ang super aga kong gumising. (and those who were awake at that time replied agad na oo nga addict ako hahaha -doc T, red, at chelly).
tas while in sabogness state, biglang nag text itong si hoffness, saying sorry daw na di na daw sha takbo sa hapon kasi nga sa umaga na sha takbo kasi daw hinatak sha ng nanay nya at tita. parang ako naman, hmmm. teka, diba gising na ako? why not have an early morning run instead of a hapon run? heehee. ako naman, boy bibo, sige lang, fight! hahaha :) (wala nang kain kain alis na agad!)
tapos, naisipan ko rin, since si hoffness naman nagsabi na ibreak in ko na daw si wave inspire, so sige, why not diba? fight lang. masubukan ng light running lang bago isabak bukas sa moa LSD ni pojie.
so yun takbo takbo around up, etc. tapos naman ang lola lau, tigas ulo, sinabihan ng doc wag gaano tatakbo, ayun, takbo pa rin! kaya dahil sa pagod na daw sha (at mabilis DAW ako), sabi nya walk na lang daw kami last round.tas since nangako ata ako sa kanya ng taho (kasi di daw sha pwede mag taho tomorrow) sabi ko last round, libre ko sha taho.edi yun, nakakahiya naman kay hoffness diba if small taho lang,so we got 2 big taho tas ung lakad lakad, kwento kwento.
then all of a sudden.....
small
raindrops keep falling on our heads.
apir! slowly okay lang kasi nga ambon lang, tapos nung malapit lapit na kami sa kung saan man naka park sila (at kung saan nag aantay ang kasama ni hoffness, eh unti unting nararamdaman ko na tila lumalaki na ata ang patak ng ulan ah. sakto naman din, na si lau eh patungo na sa kanyang mga kasama, tas ako naman eh lumiko na sa mala-kagubatang parte ng UP, ayus! ang lakas na ng ulan! as in! panalo talaga. kasi wala na akong choice kundi tumuloy ng pagtakbo kasi nga wala na ring masisilungan AT wala rin pwedeng tambayan na may bubong. takbo lang. haha.
ayos naman palang tumatakbo sa ulan. masarap. refreshing. isang pagkakataong bago. ibang feeling din kasi. ang kulit lang with this is that, while we were walking/talking, na bring up din ung topic ng pagtakbo sa ulan. ayon, sakto, umuulan, tumatakbo. panalo. apir!
sa pag-uwi ko, naisip ko, ang kulit ng ganon, tumatakbo sa ulan, at lahat ng tao eh nagtatago sa mga waiting shed, kasi takot mabasa. ako naman, basa na ng pawis, bagong ligo ang pakiramdam kasi para akong nag sshower sa harap ng mga tao.
sinabi ko nga din kay lau, "ninang na ang tawag ko sayo ah" kasi ikaw ang nagbinyag kay wave inspire, pati sha din ang kasama/ witness sa pagbinyag sa akin sa pag takbo sa ulan. hahaha.'
dami ding firsts, first takbo with lauren, first takbo using wave inspire, first takbo sa ulan.
hanggang sa uulitin! :)
apir!"
since this post, madami nang first time na nangyari.
i've always said to others (well, sa mga runners) na ang first time nila would always be memorable. until now, this holds true pa rin naman.
a new entry on another first time (in 10 years) will be coming..... SOON!
just wanted to share. (para matrigger ako sa next entry ko).
"this entry was written yesterday, pero nag loko ung connection ko kagabi kaya hindi ko sha na post. pag pasenyahan nyo na lang ako at tinatamad na din akong mag edit. hehehehe.
"today started on a weird note. well actually it started last night when my internet connection was going boinkers on me. initially it was connected but then after a few minutes, i was not able to connect at all, even if all the 3 lights of the modem were lighted. i guess i took that as a clue for me to sleep earlier than usual (because i was not going to run early the next day, and that, it was too early to sleep kasi nga wala namang gimmick the morning after.) buti na lang stress at work were so dami, and i was able to sleep soundly. (sobrang soundly na i wasn't able to turn off the modem, the lights and the radio! patay!). so there.
tapos for some weird reason, i was awake na by saktong 6am or even earlier ata. it was so weird for me to wake up that early, kasi i knew wala naman akong lakad sa umaga, yung pag hatid ko kay kookay (youngest sister) ko was mga 10am pa, AND yung supposedly takbo with lauren eh sa hapon pa daw.
sobran weird talaga to the point i texted my fellow noisy boys that ang addict ko nga, kasi ang super aga kong gumising. (and those who were awake at that time replied agad na oo nga addict ako hahaha -doc T, red, at chelly).
tas while in sabogness state, biglang nag text itong si hoffness, saying sorry daw na di na daw sha takbo sa hapon kasi nga sa umaga na sha takbo kasi daw hinatak sha ng nanay nya at tita. parang ako naman, hmmm. teka, diba gising na ako? why not have an early morning run instead of a hapon run? heehee. ako naman, boy bibo, sige lang, fight! hahaha :) (wala nang kain kain alis na agad!)
tapos, naisipan ko rin, since si hoffness naman nagsabi na ibreak in ko na daw si wave inspire, so sige, why not diba? fight lang. masubukan ng light running lang bago isabak bukas sa moa LSD ni pojie.
so yun takbo takbo around up, etc. tapos naman ang lola lau, tigas ulo, sinabihan ng doc wag gaano tatakbo, ayun, takbo pa rin! kaya dahil sa pagod na daw sha (at mabilis DAW ako), sabi nya walk na lang daw kami last round.tas since nangako ata ako sa kanya ng taho (kasi di daw sha pwede mag taho tomorrow) sabi ko last round, libre ko sha taho.edi yun, nakakahiya naman kay hoffness diba if small taho lang,so we got 2 big taho tas ung lakad lakad, kwento kwento.
then all of a sudden.....
small
raindrops keep falling on our heads.
apir! slowly okay lang kasi nga ambon lang, tapos nung malapit lapit na kami sa kung saan man naka park sila (at kung saan nag aantay ang kasama ni hoffness, eh unti unting nararamdaman ko na tila lumalaki na ata ang patak ng ulan ah. sakto naman din, na si lau eh patungo na sa kanyang mga kasama, tas ako naman eh lumiko na sa mala-kagubatang parte ng UP, ayus! ang lakas na ng ulan! as in! panalo talaga. kasi wala na akong choice kundi tumuloy ng pagtakbo kasi nga wala na ring masisilungan AT wala rin pwedeng tambayan na may bubong. takbo lang. haha.
ayos naman palang tumatakbo sa ulan. masarap. refreshing. isang pagkakataong bago. ibang feeling din kasi. ang kulit lang with this is that, while we were walking/talking, na bring up din ung topic ng pagtakbo sa ulan. ayon, sakto, umuulan, tumatakbo. panalo. apir!
sa pag-uwi ko, naisip ko, ang kulit ng ganon, tumatakbo sa ulan, at lahat ng tao eh nagtatago sa mga waiting shed, kasi takot mabasa. ako naman, basa na ng pawis, bagong ligo ang pakiramdam kasi para akong nag sshower sa harap ng mga tao.
sinabi ko nga din kay lau, "ninang na ang tawag ko sayo ah" kasi ikaw ang nagbinyag kay wave inspire, pati sha din ang kasama/ witness sa pagbinyag sa akin sa pag takbo sa ulan. hahaha.'
dami ding firsts, first takbo with lauren, first takbo using wave inspire, first takbo sa ulan.
hanggang sa uulitin! :)
apir!"
since this post, madami nang first time na nangyari.
i've always said to others (well, sa mga runners) na ang first time nila would always be memorable. until now, this holds true pa rin naman.
a new entry on another first time (in 10 years) will be coming..... SOON!
ADIK!!! APIR!!! ksama naman pala yun nick ko eh... with Doc T & Chelly opkors.
ReplyDelete=)
basa ako ng basa... sabi ko.. parang nakita ko na ito eh. at korek kortessss... re-post nga pala. *bangag pa sa libreng sosyal na tinapay na may alak ata yun*